Μα είναι δυνατόν στην Κύπρο του εικοστού πρώτου αιώνα να χάνονται αγέννητα μωρά; Την ώρα που θέλουμε μα προσελκύσουμε περισσότερους τουρίστες και να αναπτύξουμε τον ιατρικό τουρισμό να σημειώνονται τέτοια τραγικά περιστατικά;
Πως είναι δυνατό ένας γιατρός να μην είναι σε θέση να αναγνωρίσει ότι η 22χρονη μητέρα από την Πάφο κυοφορούσε δίδυμα, με αποτέλεσμα το θάνατο του ενός εκ των δύο νεογνών, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής.
Μάλιστα η γιαγιά κατέθεσε ότι η νεαρή μητέρα είχε υποβληθεί τουλάχιστον έξι φορές σε εξετάσεις, με τη χρήση και υπερηχογράφου που χρησιμοποιείται σε κρατικά και ιδιωτικά νοσηλευτήρια, αλλά ούτε η συγκεκριμένη γιατρός ούτε κάποιος άλλος γιατρός δεν εντόπισαν την δεύτερη ψυχούλα που μεγάλωνε στη κοιλιά της μητέρας.
Όλα αυτά γεννούν πολλά ερωτήματα και σε ειδικούς αλλά και σε μας τους απλούς πολίτες.
Πως είναι δυνατό ένα έμβρυο των 2100 γραμμαρίων να μην γίνει αντιληπτό από τους γιατρούς; Πως είναι δυνατό οι “φυσιολογικοί” τοκετοί να διεκπεραιώνονται από μαίες χωρίς την παρουσία γιατρών;
Πως είναι δυνατό μια έγκυος να μην παρακολουθείται καθ’ όλη την διάρκεια της κύηση από τον ίδιο γιατρό;
Πως είναι δυνατό οι γιατροί να προσλαμβάνονται με δεκαπενθήμερες συμβάσεις; Όλα αυτά δεν θυμίζουν σύγχρονη χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης, θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα και αν δεν θέλουμε να μας εντάξουν σε αυτή την κατηγορία θα πρέπει να εκσυγχρονίσουμε το σύστημα υγείας, να γίνουμε πιο σοβαροί και υπεύθυνοι και επιτέλους να υιοθετήσουμε το ΓΕΣΥ.
Με κομμένη την ανάσα απαντήσεις αναμένουμε όλοι και πρέπει επιτέλους να αναγκαστούν κάποιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Δίκτυς ο Κνώσσιος