Η είδηση και το βίντεο με τους νταήδες αστυνομικούς να ξυλοφορτώνουν βάναυσα κρατούμενο στα κρατητήρια της Πόλης Χρυσοχούς συγκλονίζει. Για λίγα λεπτά, για λίγες ώρες και στα social media γίνεται πανικός ώσπου αύριο μεθαύριο θα λουφάξουμε στην μικροαστική μας νιρβάνα σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα.
Θα συζητήσουμε το θέμα με εκείνο το πρόστυχο ύφος της ξέφρενης θλίψης -«να καταδικαστούν αμέσως ή το άλλο κάτι προηγήθηκε και αντέδρασαν έτσι οι αστυνομικοί» – θα αραδιάζουμε τις ενδεδειγμένες λύσεις, κάποιοι θα ρίξουν και ένα ανάθεμα στο ανάπηρο το κράτος και αφού όλοι συγυρίσουμε τη συνείδησή μας και ξαλαφρώσουμε τη ψυχή μας, θα γυρίσουμε την πλάτη και θα μπούμε στη βόλεψη μας.
Η αντίδραση στην είδηση, επίσης, συγκλονίζει. Το χειρότερο από όλα είναι ότι αυτό το βίντεο αποκάλυψε και πάλι το μέγεθος της κατάντιας μας. Το πόσο χαμηλά φτάσαμε ως χώρα και το πόσο βάναυσα μπορούν να ενεργήσουν κάποιοι επειδή φορούν απλά μια στολή. Από εκεί και πέρα ζούμε το γάμο του χάους με το παράλογο.
Και ανακύπτει το ερώτημα: Γιατί τα δύο μέλη της Δύναμης εξακολουθούν να υπηρετούν κανονικά ενώ μέχρι στιγμής δεν έχουν διωχθεί ούτε πειθαρχικά ούτε ποινικά;
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που το μυαλό του ανθρώπου ξεστρατίζει από τις καθιερωμένες διαδρομές του και αδυνατεί να καταλάβει τι ακριβώς γίνεται. Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο στη χώρα μου; Που έφερα τα παιδιά μου να ζήσουν; Και άλλα τέτοια ερωτήματα που έρχονται και φεύγουν αστραπιαία!
Δυστυχώς, η βία σε μια Δημοκρατία, ακυρώνει εξορισμού το ειδοποιό χαρακτηριστικό του Δημοκρατικού Πολιτεύματος – που δεν είναι άλλο από την διαλεκτική «σύγκρουση» των ανθρώπων για τα κομβικά σημαίνοντα.
Πόσο μάλλον όταν η αυτή βία αναζητάει και βρίσκει δικαιολογίες και ερμηνευτικές πολυλογίες από τα «μεγάλα κεφάλια» ή τους βολεμένους συνδικαλιστές, από τους προϊστάμενους και λοιπούς διάττοντες που βγαίνουν στα δελτία ειδήσεων να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Πολιτική ευθυξία άγνωστη λέξη στη χώρα μας σημαίνει ότι ένας πολιτικός, ένας προϊστάμενος που κατέχει υψηλή θέση, αναλαμβάνει την ευθύνη για κάποιο δυσάρεστο συμβάν που λαμβάνει χώρο στο υπουργείο ευθύνης του, για το οποίο δεν έχει άμεση ευθύνη αλλά έμμεση, πολιτική και όχι μόνο, καθώς αναγνωρίζει την ανεπαρκή λειτουργία του μηχανισμού που έχει ταχθεί να διοικήσει.
Εάν λοιπόν λάβουμε υπόψη την έννοια αυτή, είμαι πολύ περίεργος τι άλλο θα πρέπει να συμβεί για να υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους αυτοί που φέρουν όλη την ευθύνη.
Η ανάληψη της ευθύνης γίνεται με το που συμβαίνει το γεγονός και όχι εκ των υστέρων όταν θα περιμένουμε να αποδοθούν οι δήθεν ευθύνες!
Νεκτάριος Μαρκέτος