17 Ιουνίου 2015. Τη συγκεκριμένη νύχτα θα τη θυμάμαι. Ήδη έχει καταγραφεί στην ιστορία σαν η νύχτα της «σβηστής σημαίας».
Δεν ξέρω πόσοι το έχουν παρατηρήσει, αλλά το έκτρωμα που ονομάζεται σημαία στον Πενταδάκτυλο, χθες βράδυ έσβησε.
Οδηγώντας στον αυτοκινητόδρομο από Λεμεσό προς Λευκωσίας και πριν φτάσω στο ΓΣΠ το αντιλήφθηκα αμέσως. Τα λαμπιόνια του Πενταδακτύλου δεν αναβόσβηναν.
Διερωτήθηκα γιατί. Τα ερωτήματα απανωτά, το ένα πίσω από το άλλο. Άραγε έσβησαν για πάντα; Μήπως χάλασε η γεννήτρια; Μήπως διακόπηκε το ρεύμα; Είναι τυχαίο το γεγονός ή θα συνεχιστεί και τα επόμενα βράδια;
Μέχρι να φτάσω στα φανάρια του Καλησπέρα, στην είσοδο της Λευκωσίας, η χαρά μου ήταν ανείπωτη. Η ελπίδα για ενδεχόμενη κατάργηση του εκτρώματος αναπτερώθηκε πάλι.
Μπας και συζητήθηκε στο τραπέζι ως ένα άλλο Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και απλώς δεν μας το ανακοίνωσαν;
Μήπως ο Πρόεδρος άκουσε όσα γράφουμε και κατάλαβε επιτέλους ότι αυτό θα ήταν πραγματικό Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης;
Ή μήπως η σημαία θα είναι πάντα εκεί είτε βρεθεί λύση, είτε όχι, για να μας θυμίζει την εισβολή, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά, τους αγνοούμενους και απλώς υπήρξε κάποιο πρόβλημα;
Ίσως πάλι να είναι μήνυμα από τους αδερφούς Τουρκοκύπριους ότι η λύση είναι κοντά. Να το εκτιμήσουμε; Να ελπίζουμε; Είμαστε όντως κοντά;
Έφτασα σπίτι μου. Κάθισα στο μπαλκόνι αποφασισμένη να παρακολουθήσω την εξέλιξη. Δύο ώρες αργότερα και η σημαία εξακολουθούσε να παραμένει σβηστή. Θα ανάψει; Δεν θα ανάψει; Και δεν είχα ούτε μαργαρίτα να μαδήσω…
Πήγε σχεδόν χαράματα και το πέπλο μυστηρίου, που απλώθηκε γύρω από τη σβηστή σημαία, παρέμεινε μυστήριο.
Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από εσάς θα εύχεστε να παραμείνει σβηστή για πάντα.
Κάποιοι άλλοι θα βάζουν και το χέρι στη φωτιά πως το πρόβλημα θα είναι τεχνικό και ότι από σήμερα τα εκατοντάδες φωτάκια θα αναβοσβήνουν και πάλι «σαν έτοιμα από καιρό, σαν θαρραλέα».
Ενώ κάποιοι άλλοι θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τις όποιες προσπάθειες λύσεις με δυσπιστία.
Διαβάσατε το σημερινό sms του Δήμου Λευκωσίας, που απέστειλε σε όλους τους δημότες; Το ίδιο μήνυμα, το οποίο μας πληροφορεί ότι «αν ξεχάσουμε το φως αναμμένο, για μια νύχτα, χάνεται όση ενέργεια θα χρειαζόταν να ζεστάνεις νερό, για χίλια φλυτζάνια καφέ» ίσως να το πήραν και οι Τουρκοκύπριοι και επηρεαζόμενοι από αυτό να θέλησαν να εξοικονομήσουν ενέργεια και χρήματα.
Ποιος ξέρει; Πάντως θα περιμένω με αγωνία να πέσει το φως. Και μόλις νυχτώσει θα καρφώσω το βλέμμα στο Πενταδάκτυλο.
Θα ανάψουν; Δεν θα ανάψουν; Εσείς τι νομίζετε;
Φήμη