Ενας 7χρονος και ένας 64χρονος κάθονται ο ένας απέναντι στον άλλο για να κάνουν ερωτήσεις για το νόημα της ζωής.
Μέσα από όλη αυτή τη φαινομενικά απλή συζήτηση προκύπτουν κάποια πολύ σοβαρά συμπεράσματα για τη ζωή.
Ο 64χρονος ρωτά και ο 7χρονος απαντά:
Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα του να είσαι νέος;
– Εχεις πολλές εργασίες για το σπίτι
– Είσαι ανάμεσα στο καλό και το κακό
Εύχεσαι να ήσουν μεγάλος;
– Θα μου άρεσε γιατί θα μπορούσα να αγοράζω όλα τα πράγματα που θέλω.
Θα ερωτευτείς; Πώς πιστεύεις ότι θα είναι;
– Δεν ξέρω, θα κάνω παιδιά, θα ΄χει πλάκα, ακόμα κι αν θα χρειάζεται να του αλλάζω την πάνα. Θα έχει πλάκα. Αλλά αν κλαίει;
Τι ξέρεις για την αγάπη;
Η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, μου αρέσει η οικογένειά μου.
Ο 7χρονος ρωτά και ο 64χρονος απαντά:
Ποιο είναι το πιο κακό του να είσαι μεγάλος;
– Το να μην μπορείς να κάνεις πράγματα που μπορούσες να κάνεις όταν ήσουν νέος επειδή το σώμα σου γίνεται δύσκαμπτο και αρρωσταίνεις πιο συχνά.
Εύχεσαι να ήσουν νέος και γιατί;
– Το ωραίο πράγμα του να είσαι νέος είναι ότι έχεις περισσότερο χρόνο για να κάνεις πράγματα. Να παίζεις παιχνίδια. Οταν ήμουν νέος μπορούσα να χρησιμοποιήσω περισσότερο τη φαντασία μου,
Ερωτεύτηκες ποτέ; Πώς ήταν;
– Ναι, ήταν διαφορετικό για μένα. Δεν παντρεύτηκα γιατί η σύντροφός μου πέθανε. Αρρώστησε και πέθανε.
– Θα κλάψω, λέει ο 7χρονος (και όντως δακρύζει).
– Οχι μην κλάψεις, του απαντά ο 64χρονος. Αυτά συμβαίνουν στη ζωή, έτσι είναι τα πράγματα. Αλλά έχω πολύ καλές αναμνήσεις. Ξέρεις, οι αναμνήσεις ζουν μέσα στο μυαλό σου. Μπορείς να κρατήσεις όλα τα καλά πράγματα και αυτό είναι το σημαντικό.
Η συμβουλή που έδωσε ο ένας στον άλλο
64χρονος: Η συμβουλή που θα σου έδινα είναι ότι δεν χρειάζεται να γίνεις πλούσιος για να είσαι ευτυχισμένος. Κάνε τα πράγματα που θέλεις για να είσαι ευτυχισμένος.
Γιατί όταν εσύ είσαι χαρούμενος, όλοι οι άλλοι θα είναι χαρούμενοι.
Να είσαι ο εαυτός σου, μην περιμένεις από τους άλλους να σου πουν πώς θα είσαι.
7χρονος: Να είσαι φυσιολογικός, να μην είσαι ανόητος, να μην κάνεις εκφοβισμό. Οι άνθρωποι που γνωρίζω στο σχολείο, όπως ο φίλος μου ο Αλεξ, κάθε φορά που πληγώνεται εγώ τον αγκαλιάζω. Δεν ξέρω αν αυτό κάνει κάτι…
Το βίντεο κλείνει με μια αυθόρμητη κίνηση του Σον, διδάσκοντάς μας ένα σημαντικό και απλό μάθημα ανθρωπιάς που ξεχνάμε στις μέρες μας…