Καθημερινό είναι πλέον το φαινόμενο ν’ απολύονται 50ρηδες ή να…πλεονάζουν. Το κράτος της πλήρους «αξιοκρατίας» αφήνει αυτή τη μερίδα των πολιτών του στο έλεος του θεού.
Η κομματική διαχρονική αναξιοκρατία και τα πρόβατα, που τρέφουν φρούδες ελπίδες ότι κάποτε θα βοηθηθούν, δημιούργησαν μία νέα κατηγορία καταδικασμένων ανθρώπων. Πρόκειται για τους 50ρηδες, που αναζητούν εργασία, παρακαλώντας γνωστούς και φίλους και με μεροκάματο όσο – όσο.
Όλοι μιλούν για την ανεργία των νέων. Ουδείς τολμά να μιλήσει για την ανεργία των 50ρηδων. Το πρόβλημα όμως είναι εκεί…Αυτοί έχουν οικογένειες, έχουν παιδιά, υποχρεώσεις …
Η ζωή τους, από τη μια μέρα στην άλλη, άλλαξε ριζικά.
Η αναζήτηση εργασίας έγινε η νέα τους καθημερινή ενασχόληση και ταυτόχρονα ο βραδινός εφιάλτης τους.
Το κράτος μας, κράτος δικαίου, κράτος αξιοκρατίας, κράτος θεσμών, κράτος… σφυρά αδιάφορα.
Όλοι νοιάζονται πως θα πλουτίσουν ξαφνικά, ή πως δεν θα επιτρέψουν σε κάποιους να πάρουν λίγο από τον πλούτο τους.
Όταν μένει κάποιος άνεργος στα 50, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξαναβρεί δουλειά.
Απλώς είναι ένας πολίτης, εν δυνάμει συνταξιούχος, για τον οποίο το κράτος φρόντισε να μην του παρέχει ούτε «δωρεάν» υγεία.
Ακούει κανείς;
Φήμη