Ακούσαμε διά στόματος Φίλιππου Πατσαλή, την ανακοίνωσή ακόμη ενός νομοσχεδίου που ενέκρινε το υπουργικό , για τους χρήστες ναρκωτικών. Αντί φυλακής λέγει το νομοσχέδιο, θα εντάσσονται σε πρόγραμμα απεξάρτησης.
Το ερώτημα που προκύπτει αυθόρμητα, είναι ότι, τα κάναμε όλα, φροντίσαμε για όλες τις κατηγορίες ασθενών και έμεινε αυτό; Δε διαφωνούμε ότι η εν λόγω πρακτική ακολουθείται και στο εξωτερικό με επιτυχία, όμως στο εξωτερικό υπάρχουν κατάλληλα κέντρα απεξάρτησης και όχι οίκοι ευγηρίας που παρεμπιπτόντως δέχονται ως ένοικους και χρήστες ναρκωτικών.
Κέντρα απεξάρτησης με εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό, ψυχολόγους και σύγχρονες μεθόδους, προκειμένου ένας χρήστης να απεξαρτηθεί να επανενταχθεί στην κοινωνία. Στις πρόνοιες του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται θεραπεία ανά τρίμηνο, με δυνατότητα αξιολόγησης από συμβουλευτική επιτροπή. Άλλο ερώτημα είναι ποιος χρήστης θεραπεύεται σε τρεις μόνο μήνες; Και πόσες επιτροπές επιτέλους να εργοδοτούνται σε αυτό τον τόπο για να αξιολογούν ειδικές περιπτώσεις ανθρώπων;
Ποια ακριβώς κέντρα απεξάρτησης στην Κύπρο έχουν κατά νου, οι αρμόδιοι; Μήπως εκείνα που υπερχρεώνουν πουλώντας θεραπείες που καθηλώνουν τους χρήστες, σε πλήρη αφασία από τα ισχυρά ηρεμιστικά; Μήπως εκείνα που οι ίδιοι οι χρήστες επιλέγουν να βρίσκονται, προκειμένου να εξασφαλίσουν εύκολα την επόμενη δόση τους, χωρίς να κινήσουν τις υποψίες, αφού βρίσκονται σε πρόγραμμα απεξάρτησης;
Πριν ανάβουμε τα πυροτεχνήματα και τα θεσμοθετούμε, καλό θα ήταν να είμαστε βέβαιοι ότι είναι εφαρμόσιμα και όχι απλά για να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Πολλές κατηγορίες ασθενών, βρίσκονται στο έλεος της ακαταλληλότητας υποδομών και ανεπάρκειας του συστήματος να τους παρέχει την κατάλληλη φροντίδα, σε ένα κράτος ούτω καλούμενο Ευρωπαϊκό. Γιατί ο τομέας της Υγείας στην Κύπρο ξόφλησε κύριε Πατσαλή και το ΓΕΣΥ μοιάζει ολοένα και περισσότερο, όνειρο απατηλό.