Πες μου που πουλάν σταυρούς να αγοράσω έναν, πες μου πουλάν ψυχές να μαγέψω δυο.
Μια παραλλαγή του λαϊκού άσματος του Δημήτρη Μητροπάνου, είναι δυστυχώς, η καθημερινότητα των όσων όλοι βιώνουμε και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε μέχρι και τον Δεκέμβριο που είναι οι Δημοτικές Εκλογές.
Οι Δημοτικές Εκλογές είναι το πρώτο οχηρό της αντιπροσωπευτικής μας δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας την οποία δυστυχώς εμείς μολύναμε με τις μολυσμένες και ιδιοτελείς ψυχές.
Κατά τις περιόδους που δεν υπήρχε έλεγχος και νόμοι, οι εκάστοτε Δήμαρχοι και Δημοτικά Συμβούλια, γέμιζαν τις δημοτικές μηχανές με ανθρώπους από μεγάλες σε ψήφους οικογένειες, αδιαφορώντας για την ποιότητα, μόρφωση, χαρακτήρα, ηθικές αξίες και προσωπικότητα τους. Η δημοκρατία και το όραμα, μετατρέποντο σε αρνιά στο ιερό θυσιαστήριο των προσωπικών φιλοδοξιών ενός εκάστου πολιτικού άρχοντα.
Η μετέπειτα διακυβέρνηση πλείστων μάλιστα, θύμιζε διψασμένο χαρτοπαίχτη που αδιαφορώντας για το μέγεθος και το βάρος της τσέπης του, εξανέμιζε τα χρήματα της κοινότητάς του σε μισθούς, φαντασμαγορικές και προκλητικές εκδηλώσεις, τραπεζώματα και συντήρηση ενός σάπιου συστήματος. Οι πολιτικοί της τοπικής αυτοδιοίκησης, προσπαθούσαν να νιώσουν δυνατοί όχι μέσω της δημιουργίας στρατηγικών σχεδιασμών για το μέλλον του τόπου τους, αλλά με την συντήρηση πελατειακών σχέσεων με τους ψηφοφόρους τους.
Ακόμα και τώρα, που ισχύει μορατόριουμ προσλήψεων στο Δημόσιο και στη Τοπική Αυτοδιοίκηση, υπάρχουν πραματευτές ψήφων, που υπόσχονται προσλήψεις για να πάρουν μια ψήφο. Και εμείς… Τον ύπνο του δικαιού….
Για αυτό οι δήμοι μας είναι οι περισσότεροι τόσο χρεωμένοι που δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους. Είναι τόσο γιομάτοι με άχρηστους, που πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστο μισόν αιώνα να αφυπηρετήσουν όλοι αυτοί και μετά να ελπίζουμε σε καλύτερο αύριο.
Κι όλα ξεκινούσαν, με ένα πολλά υποσχόμενο προεκλογικό πρόγραμμα, με μεγάλες και κούφιες υποσχέσεις, με σπουδαία οράματα που κατέληγαν σε ζωντανούς εφιάλτες.
Όλοι αυτοί οι μωροφιλόδοξοι, εκμεταλλεύονται την δική μας άγνοια, την δική μας απάθεια να μάθουμε τα όσα συμβαίνουν στο τόπο μας, ενώ ποτίζουν το διψασμένο χωράφι που ονομάζεται «συμφέρον μας». Γιατί κακά τα ψέματα, όλοι μας όταν συζητούμε με άλλα πρόσωπα, παριστάνουμε τους ιδεολόγους, τους σοφούς, τους τίμιους και τους οραματιστές. Έχουμε άποψη για όλα για το πώς να διαμορφωθεί ο τόπος μας σε μια σύγχρονη ευημερούσα οικονομία. Όταν όμως θιγούν τα δικά μας συμφέροντα, αλλάζουμε μάσκα και γινόμαστε κανίβαλοι.
Είναι μάταιο να ελπίζεις σε ένα ηλιόλουστο αύριο, όταν ψηφίζεις με τα σκοτεινά κριτήρια της ψυχής σου.
Κρατίνος