Ένα από τα θλιβερά τα οποία μας έχει διδάξει η ιστορία, είναι ότι οι αποτυχημένες εξεγέρσεις έναντι των δημοκρατικών θεσμών, χαρακτηρίζονται πραξικοπήματα, ενώ οι επιτυχημένες εξεγέρσεις χαρακτηρίζονται ως επαναστάσεις. Αυτοί που αποτυγχάνουν αποκεφαλίζονται, ενώ αυτοί οι οποίοι επιτυγχάνουν θεοποιούνται.
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών, υπάρχει έντονος αναβρασμός στο Δημοκρατικό κόμμα. Οι υποστηρίζοντες τον Νικόλα Παπαδόπουλο, σκίζουν τα ιμάτιά τους εναντίον όλων αυτών οι οποίοι έχουν «σαμποτάρει» την υποψηφιότητα του υποψηφίου τους.
Για τον ανωτέρω συλλογισμό έχουν δίκαιο. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, έλαβε το χρίσμα του υποψηφίου προέδρου και οι διαφωνούντες, εφόσον επέλεξαν να ακολουθήσουν ή και να υποστηρίξουν άλλες επιλογές, θέτουν εαυτούς εκτός κόμματος.
Η ακολουθητέα διαδικασία, είναι η παραπομπή των συγκεκριμένων προσώπων σε πειθαρχική διαδικασία. Ποιοι όμως θα είναι οι κατήγοροι και ποιοι οι δικαστές;
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, προώθησαν εκ μέρους ΔΗΚΟ την υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου, οι κύριοι Κουλίας, Σενέκκης, Παντελίδης, Αντωνιάδης. Όλα αυτά τα «καλα κοπέλια» (έκφραση Κουλία) ήταν οι κύριοι υποστηρικτές του Γιώργου Λιλλήκα στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, αντίθετα με την επιλογή του κόμματός τους να στηρίξει Νίκο Αναστασιάδη. Και επειδή πλέον η τεχνολογία έχει προχωρήσει, παραθέτω απόσπασμα από προεκλογική συγκέντρωση του Λιλλήκα στην Πάφο το 2013, στην οποία παρουσιαστής ήταν ο Χρίστος Σενέκκης, ομιλητής ο Ζαχαρίας Κουλίας και «πρώτο τραπέζι πίστα» οι κύριοι Αντωνιάδης και Παντελίδης.
Ο Ζαχαρίας Κουλίας μάλιστα, στην ανωτέρω συγκέντρωση, ξεκάθαρα ανέφερε οτι στήριζε, ακολουθώντας τη σωστή γραμμή του Νικόλα Παπαδόπουλου, κάτι που ο δεύτερος δεν διέψευσε. Περαιτέρω, ο Ζαχαρίας Κουλίας, όντας εκλελεγμένος βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος, καταψήφισε την υποψηφιότητα του τότε προέδρου του κομματός του Μάριου Κάρογιαν, προς υποστήριξη του Γιαννάκκη Ομήρου ως προέδρου της Βουλής. Υπερψήφισε την υποψηφιότητα Ομήρου μαζί με τον Δημοκρατικό Συναγερμό.
Με την «Βεργική» και εκ Πάφου υποστηριζόμενη επάνοδο του Νικόλα Παπαδόπουλου στο ΔΗΚΟ, όλα αυτά τα «καλά κοπέλια» (κατά Κουλίαν) όχι μόνο δεν αποκαταστάθηκαν, αλλά έλαβαν το πρόσταγμα να μπουν στην πρώτη γραμμή του πυρός και προβολής, εκτοπίζοντας τα παραδοσιακά στελέχη.
Αδυνατώ συνεπώς να αντιληφθώ τον εκνευρισμό των ίδιων ανθρώπων σήμερα για τις επιλογές των “εκτοπισθέντων”. Αντιλαμβάνομαι ότι τώρα είναι «της παπαδκιάς τα ξύλα», όμως τα κόμματα και η δημοκρατία δεν λειτουργούν και δεν πρέπει να λειτουργούν με αυτό τον τρόπο. Η διαγραφή συνεπώς των αντιφρονούντων, θα συνιστά ακόμα μια παρωδία του ΔΗΚΟ και ακόμα μια μαύρη σελίδα της καθοδικής τους πορείας.
Η σημερινή ηγεσία του ΔΗΚΟ έχει δύο μόνο πορείες που μπορεί να ακολουθήσει. Η μια είναι να παραπέμψει στο πειθαρχικό και να επιδιώξει την διαγραφή όλων όσων αντιστρατεύτηκαν τις επίσημες αποφάσεις του ΔΗΚΟ, δηλαδή Καρογιάν, Λακκοτρύπη, Φλουρέντζου, Νικόλα Παπαδόπουλου, Σενέκκη, Παντελίδη, Αντωνιάδη κ.ο.κ. Σε τέτοια περίπτωση φυσικά θα παραμείνουν μόνο οι άψυχες καρέκλες στο ΔΗΚΟ.
Η άλλη επιλογή που έχουν, είναι να προσπαθήσουν να επουλώσουν (που είναι δύσκολο) τις πληγές του παρελθόντος και να αντιληφθούν ένα πράγμα: ο λόγος που έχασαν και ο Κάρογιαν και ο Νικόλας δεν είναι άλλος από τους εαυτούς τους. Τον Κάρογιαν τον έφαγε ο Νικόλας, τον Νικόλα τον έφαγε ο Κάρογιαν. «Ισιώσαν» με λίγα λόγια.
Επειδή αμφιβάλλω ότι θα γίνει οποιοδήποτε εκ των ανωτέρω, θα κάνω και μια πρόβλεψη. Θα διαγραφούν από το ΔΗΚΟ οι σημερινοί (όχι οι παλιοί) αντιφρονούντες. Μαζί τους όμως θα φύγουν και αρκετοί άνθρωποι που δεν είναι ούτε πιόνια, ούτε «μισταρκοί» του Καρογιάν, αλλά άνθρωποι που διαφωνούν είτε με τον Νικόλα είτε με την «γραμμή» και πολιτική του κόμματος. Τούτο θα οδηγήσει σε περαιτέρω συρρίκνωση του ΔΗΚΟ. Όπως έγινε ακριβώς το ίδιο και με την ΕΔΕΚ. Ο αναγκαίος όμως ενδιάμεσος σοσιαλιστικός χώρος, σμικραίνει και εξαφανίζεται. Και τούτο είναι κρίμα.
Κρατίνος