«Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω»…Ένας υπέροχος στίχος που τραγουδήθηκε από τον γίγαντα του λαϊκού πενταγράμμου Δημήτρη Μητροπάνο. Μόνο που αντί για άσμα προς τον έρωτα, αυτός ο θάνατος έγινε στις μέρες μας το ποτήρι που μας ποτίζουν καθημερινά, στη πίκρα του οποίου προσπαθούν να μας ξεδιψάσουν τα αιμοσταγή και θανατο-λάγνα ένστικτά μας.
Φοβάμαι πια να κοιτάξω στην οθόνη του κινητού, όταν παίρνω ειδοποίηση από τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης. Φοβάμαι να κοιτάξω. Τρομάζω. Γιατί ξέρω ότι στην οθόνη του θα αντικρύσω κι άλλο πόνο, κι άλλο αίμα, κι άλλο θάνατο, κι άλλη μιζέρια. Γιατί η οθόνη του κινητού μου έγινε πλέον καραβόπανο που με ταξιδεύει από χώρα σε χώρα όχι για να δω τις ομορφιές και τα αξιοθέατα τους, αλλά το αίμα, τον τρόμο.
Φοβάμαι…γιατί μέσα μου καλλιεργείται μέρα παρα μέρα ένα αίσθημα ανασφάλειας. Μια καχυποψία ότι στη κάθε γωνιά κρύβεται και ένας Τζιχαντιστής ο οποίος περιμένει με ένα δίκαννο να με διώξει βίαια από τα εγκόσμια. Σε λίγο θα μεταφέρουν από τους δέκτες μας σε τρισδιάστατο πλάνο αυτές τις εκτελέσεις. Θα φοράμε και τα ειδικά τρισδιάστατα γυαλιά μήπως και χάσουμε λεπτομέρεια, μπας και χάσουμε στάλα αίματος. Για να δούμε το κάθε δράμα που γεννιέται σε κάθε γωνιά της γης.
Μιας κοινωνίας του καναπέ που ηδονίζεται να βλέπει αίμα και θάνατο και σηκώνεται από το καναπέ για να αναζητήσει και να καταδιώξει τα Pokemon. Μια κοινωνία ανούσια, που σαν ζώα κατευθύνονται προς τέρψη των ζωωδών τους ενστίκτων. Και τα ΜΜΕ έγιναν οι σύγχρονοι έμποροι του θανάτου. Στην τηλεθέαση και τις επισκέψεις των οποίων ποντάρουν για να βγάλουν ένα μεροκάματο.
Κρίμα…γιατί ο ανθρώπινος νους, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ικανός για τόσο όμορφα πράγματα. Είναι ένα εργαλείο στη φαντασία του οποίου θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε τη γη που πατούμε, σε επίγειο παράδεισο παρά σε ένα ατέλειωτο λουτρό αίματος και βλακείας, pokemon και τρομοκρατών.
Πόσοι πέθαναν τον τελευταίο ένα μήνα σε τρομοκρατικές επιθέσεις; Δεν θέλω να ξέρω. Θέλω να ξέρω πόσα αγγελούδια ήρθαν σε αυτή τη ζωή τον τελευταίο μήνα. Πόσα αγγελούδια άνοιξαν τα μάτια τους για πρώτη φορά, που σαν λίκνο της ελπίδας, υπόσχονται καλύτερες μέρες. Της ελπίδας εκείνης που θα δημιουργήσουν ένα κόσμο καλύτερο από αυτόν που ζούμε σήμερα. Στον οποίο πρώτη είδηση θα είναι η καινοτομία, οι τέχνες, η φιλοσοφία, η πρόοδος, η εργατικότητα, ο οραματισμός.
Καπηλεύομαι την τεχνολογία που μου παρέχει αυτή η σελίδα για να στείλω και εγώ push notification στα κινητά σας. Ένα αγγελούδι γεννιέται λοιπόν… Για να πάρουμε όλοι στα κινητά μας ένα μήνυμα ελπίδας και χαράς και όχι πένθους. Συγνώμη αν σας ξύπνησα. Απολογούμαι. Ήθελα όμως και εγώ μια φορά να σας ξυπνήσω, εύθυμα όμως και όχι πένθιμα. Να ξεκινήσετε τη μέρα σας με τη ζωή και όχι με το θάνατο.
Καλή σας μέρα. Το εννοώ. Καλή σας μέρα…